Yapay cennet kurmuş gönlüne, gerçeklik göremez;
Ekran ışığında erir ömrü, baharı bilemez.
Her beğeni bir nefes, her takipçi bir köle,
Sahte şöhret sarhoşu, düşer kendi eleğine.
Filtrelerle süslenmiş bir yüz, yalan gülüşler saçar,
Derinlerde yalnızlık gizli, maskesiyle yaşar.
Bir tıkla silinir her şey, geçmişi unutulur,
Yapay cennetin sahteliği, ruhuna dokunur.
Dostluklar sanal, sevgiler emojide saklı,
Gerçek bir dokunuşa hasret, kalbi yaralı.
Kendi suretine yabancı, aynada bir hayalet,
Yapay cennetin bedeli ağır, ruhu esaret.
Bir gün uyanırsa eğer, karanlık bir boşlukta,
Anlar ki gerçek cennet, samimiyette saklı.
Ama o gün çok geçtir belki, kurtuluş imkânsız,
Yapay cennetin zincirleri, çözülmez bir bağdır.
Kendi inşa ettiği cehennemde, sonsuza dek yanar,
Gerçekliği arayan gözleri, sahtelikle doludur.
Yapay Cennet
Tür:
Bir yanıt yazın