Aynalar suskun, sırları derin
Ne kadar yüz biriktirdiler, kim bilir?
Her yansıma bir an, bir hatıra, bir iz
Silinmez, kazınır içlerine yavaşça
Gözler yorgun, bakmaktan bıkmış
Kendine dönmekten usanç duymuş
Her kırışıklık bir hikaye anlatır
Her leke bir geçmişi fısıldar usulca
Aynalar yargıç değil, sadece tanık
Sessizce izlerler akıp giden zamanı
Yansımanın yükü ağırdır aynalar için.
Kırılmak bir kurtuluş mudur, bilemem
Belki de yeni bir başlangıçtır o
Bin parçada bin yeni suret
Her biri bir yanılsama, bir oyun
Yansımaların sonsuz döngüsü
Bir labirenttir, çıkışı olmayan.
Bir yanıt yazın