Yansımanın Ötesi

Cam kırığı hatıralar birikir içimde,
Her yansıma bir başka suret sunar bana.
Gerçek kimliğim kaybolmuş bir gölge,
Aynalar yalan söyler, yüzümde bir sırıtma.

Sırça köşkümde yankılanır yalnızlığım,
Çatlaklar belirir ruhumun duvarlarında.
Her bakışta yeni bir benlik yaratırım,
Yüzleşmekten kaçarım, sahte aynalarımda.

Bir maske takarım her sabah, sahte gülüşler saçarım,
Kendimi kandırırım, gerçeği görmezden gelirim.
Aynadaki suretim yabancılaşır her geçen gün,
Bir kuklaya dönüşürüm, ipleri başkasının elinde.
Yalanlarım örter gerçeğimi, sahteliğim saklar özümü,
Kendi oyunumda kaybolurum, çıkış yolu bulamam.
Aynalar kırılır, parçalarım her yere dağılır,
Yansımanın ötesinde, kim olduğumu unuturum.

Çift kişilikli bir hayat sürerim, iki farklı dünyada,
Birinde kahramanım, diğerinde zavallı bir kaybeden.
Aynalar yalan söyler, ama ben inanırım onlara,
Gerçekle yüzleşmekten korkarım, kaçarım kendimden.
Bir labirentte döner dururum, çıkış yolu ararım,
Ama her adım beni daha da derinlere sürükler.
Yüzleşmekten kaçtıkça, daha da kaybolurum,
Aynaların karanlık dehlizlerinde yok olurum.
Kimim ben, bu yalanlar arasında?
Kendimi ararım, aynalarda, geçmişte, gelecekte,
Ama bulamam, çünkü ben yalanın ta kendisiyim.

Bir gün, aynanın karşısına geçer, gözlerimi kaparım,
Ve içimdeki gerçeği bulmaya çalışırım.
Yüzleşirim korkularımla, hatalarımla, pişmanlıklarımla,
Ve kabul ederim kendimi, olduğum gibi.
Artık aynalara ihtiyacım yok, gerçeği biliyorum,
Yansımanın ötesinde, ben varım.

Kırık aynaların parçalarını toplarım, bir araya getiririm,
Ve onlardan yeni bir sanat eseri yaratırım.
Yansımaların ötesinde, kendi gerçeğimi bulurum,
Ve o gerçeği yaşamaya başlarım, korkusuzca, özgürce.
Artık yalanlara ihtiyacım yok, ben gerçeğim,
Ve o gerçeği tüm dünyaya haykırırım.
Yansımanın ötesinde, yeni bir ben doğar,
Kendimi severim, kabul ederim, değer veririm.