Yankısız Veda

Sessizliğe gömdüm tüm telaşımı,
Yorulmuş ruhumun bitmez savaşımı.
Bir fısıltı kadar yakınken bahar,
Kışa döndü içim, buz tuttu umutlar.
Bıraktım ardımda tüm yarım kalanı,
Kendime dönmenin sancılı an’ı.
Kelimeler kifayetsiz artık,
Suskunluğum bir çığlık kadar artık.
Gidiyorum ben, elveda mutlak.
Bir gölge gibi süzülürken zaman,
Ayrılık şarkısı çalarken her an.
Veda busesi kondururum geçmişe,
Yeni bir yol açılır belki geleceğe.
Belki bir gün unutulur tüm bu olanlar,
Yeniden başlar hayat, yeniden umutlar.