Niçin susulur, böylece diller?
Nedendir kalpteki derin iniltiler?
Hangi yalanla söner ümitler?
Kimse duymaz mı feryadımızı?
Bu koca şehirde kayıp sesler,
Her bir sokakta bir yalnızlık besler,
Kim anlar içimizdeki hasretler?
Özlemin ateşiyle yanar dururuz.
Neden bu sessizlik, bu derin keder?
Hangi şarkılar teselli eder bizi?
Hangi sözler dindirir içimizdeki sızı?
Boş duvarlara çarpar haykırışlarımız,
Duymayan kulaklara ulaşmaz çığlıklarımız.
Eskiden ne güzeldi yankılarımız,
Şimdi kimse hatırlamaz adımlarımızı,
Unutulmuş bir melodi gibiyiz sanki,
Kader böyle yazılmış, ne çare,
Sessizce akar gözyaşlarımız.
Yüreğimizde taşırız eski anıları.
Şimdi kayıp birer gölge gibiyiz,
Karanlık sokaklarda izlerimiz silinir.
Hangi limana sığınsak fırtınalar diner?
Hangi yürek bizi gerçekten dinler?
Yalnızlığın soğuk nefesi ensemizde,
Kimse görmez içimizdeki depremleri,
Sahte gülüşlerle örteriz acılarımızı,
Bir umut ışığı arar gözlerimiz,
Belki bir gün değişir bu kader,
Belki bir gün bulunur gerçek sevgi.
Neden bu suskunluk, bu bitkinlik?
Çözülmez bir düğüm sanki bu sessizlik.
Her nefes bir ağıt, her bakış bir hüzün,
Yankılar sustu, kayboldu tüm sesler.
Sessiz çığlıklar, dilsiz figanlar.
Ah, bu sessizlik ne kadar da acı!
Bir fısıltı duyulmaz mı artık?
Bir seda yükselmez mi bu şehirden?
Bir melodi çalmaz mı ruhumuzu okşayan?
Hangi rüzgar getirir bize bir umut?
Hangi yağmur temizler içimizdeki pası?
Hangi güneş ısıtır bu buz tutmuş kalbi?
Her şey bir yanılsama mı, bir düş mü?
Gerçekten var mıyız bu dünyada?
Sesimiz duyulur mu bir gün?
Yankılarımız geri döner mi?
Kimse bilmez bu soruların cevabını,
Belki de hiç öğrenemeyeceğiz,
Belki de suskunluk kaderimiz.
Neden bu karmaşa, bu belirsizlik?
Hangi yola gitsek kayboluruz?
Hangi sığınağa girsek güvende oluruz?
Her adım bir tehlike, her nefes bir risk,
Kader ağlarını örmüş üzerimize,
Kurtuluş yok mu bu karanlıktan?
Bir ışık hüzmesi arar gözlerimiz,
Belki bir mucize olur, kim bilir?
Bu sessizlikte bir fısıltı duyulur,
Uzaklardan gelen bir ezgi sanki.
Belki de bu bir umut ışığıdır,
Belki de kayıp sesler geri döner.
Kader değişir, umut yeşerir,
Sessizlik yerini şarkılara bırakır.
Yankılar geri gelir, coşkuyla yankılanır,
Yüreğimiz yeniden umutla dolar,
Belki de yeni bir başlangıçtır bu,
Belki de hayat yeniden başlar.
Yeniden doğarız küllerimizden.
Bir yanıt yazın