Kimseler anlamaz
Geceler uzadıkça
Ruhum yorulur
Sabahlar anlamsız
Her şey silikleşir
Bir boşluk büyür içimde
Kalabalıklar içinde kaybolmuşum
Sesler uğultudan ibaret
Yüzler birer maske gibi
Yolumu kaybederim çoğu zaman
Yabancılaşırım kendime bile
Kuşlar göç ederken içim titrer
Umutsuzluğa kapılırım çoğu kez
Yine de bir ışık ararım derinde
Belki bir melodi, bir şiir dizesi
Ya da bir dost eli yeterlidir sadece
Hayata tutunmak için yeniden
Yaralarım kabuk bağlar, acılar diner
Yeni bir başlangıç için güç bulurum
Hayatın ritmi değişir, dans başlar yeniden
Yalnızlığın sesiyle uyum içinde
Kendimi bulurum, yeniden doğarım
Yalnızlığın Sesiyle Dans
Bir yanıt yazın