Yalnızlığın Gölgesi

Şehirde bir başıma, bir gölge gibi gezerim,
Kaybolmuş ruhumla, kimseye derdimi diyemem.
Yüzümde sahte bir gülümseme, içimde fırtınalar eser,
Yabancılaştım kendime, bu kalabalıkta eririm.
Eski bir şarkı çalıyor, radyoda unutulmuş anılar,
Gözlerim dalıyor uzaklara, özlemle dolu hatıralar,
Bir zamanlar sevgiyle doluydu kalbim, şimdi ise bomboş.
Beklerim bir umut ışığı, belki gelir bir gün bahar,
Yüreğimde bir sızı, geçmeyen bir yara var.
Her adımda biraz daha tükeniyorum,
Yalanlarla örülü bu dünyada kayboluyorum.
Bir çıkış yolu arıyorum, karanlıktan aydınlığa,
Belki bir gün bulurum huzuru, belki de yok olurum,
Yalnızlığın gölgesinde, sessizce kaybolurum,
Bu acıyla yaşamaya alışıyorum.