Yalnızlığa Yaz

Bu şehirde bir ben miyim böyle garip,
Yabancı yüzlerde kendimi ararım.
Ne bir ses, ne bir nefes, sanki bir serap,
İçimde bir yangın, dışımda karım.
Baharım kışa döndü, bilmem ne yaparım.
Eskiden ne güzeldi, her köşe tanıdık,
Şimdi bir gölge gibi, kayıp giden zaman.
Dost bildiklerim bile uzakta, çok uzak,
Sanki bir rüzgar esti, aldı götürdü iman.
Ne bir el uzanır, ne bir selam, ne bir haber,
Yalnızlığın kucağında, yavaş yavaş erir beden.
Bu acı diner mi, yoksa ömür boyu sürer.
Bir ışık ararım, karanlık gecede,
Bir umut beklerim, solgun bir günde.
Belki bir gün değişir, bu acı kader,
Belki bir dost çıkar, bu ıssız yerde.
Kalbimde bir sızı, dinmeyen bir yara,
Bu yalnızlık beni götürür diyara.
Güneş doğar mı bir gün yüzüme,
Yoksa böyle mi geçer ömrüm çileyle?
Bir tebessüm yeter, silmeye hüznüme,
Yeniden doğarım ben, o güzel sevgiyle.