Yalnızlığa Düşen Gül

Gönül bir çöle döndü susuz kaldı
Bir umut ışığı arar durur da
Sevda ateşiyle yandı da kavruldu
Bir damla serinlik bekler çölünde
Yıldızlar gökte parlar uzaklarda
Gönül onlara uzanır dokunmak ister
Bir sır gibi saklı kalır içimde
Yalnızlık bir yoldaş olur gönlüme
Her şarkı bir anı bir feryat gibi
Sözler boğazda düğümlenir susarsın
Gözler dalar gider uzak diyarlara
Bir hayal âleminde kaybolursun
Gül solar düşer yalnızlığı sever
Gönül de düşer kalkar yine de sever
Aşkın izleri kalır derinde saklı
Yalnızlık bir liman olur gönlüme