Dilden dile dolanır eski bir söz,
Aşkın ateşiyle yananın közü.
Şimdi ekranlarda parlıyor her yüz,
Hakikat nerde, kim doğru söyler yüz yüze?
Efsane bitti, yalan başladı böylece.
Masallar kayboldu, inanmak yara,
Herkes bir kahraman, kendi çapında.
Yürekler buz tuttu, bahar ne çare?
Sevgi bir etiket, bir beğeni tuşu,
Yalanlar sarıyor ruhun her köşesi.
Bir zamanlar vardı, bir deli rüzgar,
Şimdi her şey hesap, kitap, çıkar.
Aşk mı? O da bir yalan, bir oyun, bir kumar,
Kaybettik biz, o saf, temiz nefesi.
Ne kaldı elde, bir avuç kül, bir yalan,
Gözlerde yaş değil, sahte bir parıltı.
Kimse dinlemez artık kalbin feryadını,
Herkes kendi efsanesinin esiri,
Ve yalan büyüyor, karanlıkta, derinde.
Yalan efsaneler çağı, işte böyle.
Yalan Efsaneler Çağı
Bir yanıt yazın