Yabancılaşma Senfonisi

Yüksek duvarlar arasında
Yükselen binaların gölgesinde
Güneşin ışığı kaybolur
Herkes kendi yolunda gider
Kimse kimseye bakmaz
Yüzler asık, gözler yerde
Yabancılaşma kol gezer şehirde
Kalabalıklar içinde yalnızız
Sesler yükselir, anlam kaybolur
Herkes kendi derdine düşmüş
Yüzlerde maskeler, sahte gülüşler
Birbirimize yabancı gibiyiz
Kendi içimizde kaybolmuşuz
Koşuşturma hiç bitmez
Saatler geçer, günler tükenir
Hayat bir girdap gibi çeker
Dostluklar unutulur, sevgiler azalır
Herkes bir köşede yalnızlaşır
Yüreklerde bir boşluk oluşur
Yabancılaşma ruhumuza işler
Nereye gidiyoruz böyle?
Bu hayatın anlamı ne?
Umut bir ışık gibi parlar
Belki bir gün değişir her şey
Belki bir gün anlarız
Birbirimize ihtiyacımız olduğunu