Yabancılaşma Sancısı

Biz yalnızlıktan öğrendik unutmayı
Biz yani; deniz, çağrı, pelin ve mustafa
Birkaç gram umut, bir tutam pişmanlık
Gözlerimiz aynalarda kaybolmuştu çoktan
Bütün sözler anlamsız, bütün sevgiler yalan
Ruhumuz çoktan terk etmişti bedenimizi
Biz yani; deniz, çağrı, pelin ve mustafa
Kestiremedik neden sustuğumuzu, nereye gittiğimizi
Ne kadar yorulmuştuk, kimse anlamadı
Doğrudur kendi karanlığımızda kaybolduğumuz
Kim neyi aradı bilinmez, nereye kadar
Biz yani; deniz, çağrı, pelin ve mustafa
Başka bir boşlukta tükendik anlamsızlıktan
Ne çocukluğumuz çocukluktu, ne gençliğimiz
Soğuk bir rüzgar olup yüzümüze çarptılar
Kimse bizi duymadı
yabancılaşma sancısıyız