Her gün aynı yüzler, yabancı bakışlar,
Koşuşturma içinde kaybolmuş bir telaş.
Bir labirent sanki bu şehir, yollar karmaşık,
Yönümü bulmak zor, her köşe bir çıkmaz.
Yalnızlık bir gölge gibi peşimde,
Kalabalıkta bile hissedilen bir boşluk.
Modern zamanların bu garip oyunu,
Herkes bir maske takmış, rol yapıyor.
Duygular sahte, ilişkiler yüzeysel,
Bir umut ışığı arıyorum derinden,
Belki bir gün gerçek yüzler buluşur.
Yabancılaşma Dansı
Bir yanıt yazın