Gecenin kuytularında bir fısıltı,
Ruhumda yankılanan bir sızı.
Aklın labirentlerinde kaybolmuş,
Vicdan, unutulmuş bir şarkı.
Susmak mı, haykırmak mı şimdi?
Yüzleşmekten kaçtığım aynalar,
Gölgelerim, geçmişin izleri.
Kaybolan umutlar, yalan gülüşler,
Vicdanın terazisi, tartıyor her şeyi.
Kendime itiraf edemediğim gerçekler,
Birer birer dökülüyor içimden.
Düğümlenmiş boğazımda kelimeler,
Affetmek mi, affedilmek mi zor olan?
Vicdanın sesi, bir çığlık gibi yükseliyor,
Umutsuzluğun karanlığında bir ışık arıyorum.
Belki de en büyük savaş, kendimizle verdiğimizdir,
Ve vicdan, bu savaşın en keskin kılıcıdır.
Bir yanıt yazın