Veda Makamı

Ben sustum, söz bitti, hüküm değişti
Yüzünü görmedim, özün nerdeydi?
Bir rüya gördüm ki, ömrüm ilişti
Çözüldü bağlarım, hüzün serdeydi.

Ne aşkı anladım, ne sevgi bildim
Bir gölge misali, kendimden geçtim.
Yalancı baharlar, gülleri derdim
Yalanı sevmedim, söze hiçmedim.

Şimdi anlıyorum, hayat bir sınavmış,
Her düşüş bir ders, her kalkış bir anlam.
Ben seni ararken, kendimden uzakmışım,
Gönlümde bir sızı, dilimde bir ferman.
Artık ne fark eder, kim haklı, kim suçlu?
Ayrılık türküsü, kalbimde saklı.
Veda makamında, son bir figan.

Gözlerim kapalı, ruhum firarda
Belki bir gün dönerim, bilmem ne zaman.
Yüreğim kan ağlar, bu son vedada
Gitmek gerek, artık burada kalmam.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir