Uzaklaştıkça

Unutulsun diyedir telaşımız,
Bu şehrin bitmek bilmeyen kalabalığı;
Bu yollar, kaybolsun ayak izleri içindir.
Bize de yabancı gelir bazen
Aynaların yansıttığı suretler,
Yabancı bir şarkının ezgisi gibi;
Sözlerin ağırlığı malum.
Suskun nefesler arasında kayboluruz,
Düşlerimiz birer birer solarken,
Anlaşılmasın diye içimizdeki fırtınalar,
Maskeler takarız yüzümüze,
Her sabah yeniden.
Yorulan ruhlar içre
Büyür yalnızlık usul usul;
Uzaklaştıkça kendimizden.