Sabahı sevmiyorum
Sabah kim ola ki
Belki de…
Belki de kendimin gecesini
Daha da sevmiyorum
Baykuşlar hariç…
Şarkıcı olacaktım ben, belki de
Tuttum kederimi
Söylediklerimse hep anlamsız
Hep kırgın bitirim dargın
Ses, diyorlar, bir şarkı ver şu aşkın enkazına
Duygulu olsun!
Bende yoksa ses, sessizlikten devşirilip
Ve notaları kalbime serip, üstüne umudu, hüznünü
Taşırmadan mırıldanıyorum
Biliyorum, bilmez miyim bu ses benimle
Benliğimi kendimi
Isıtamayacağımı!
İşte onun içinde de içim ürpererek
Sözcükleri diziyorum art arda
Uykusuzluğun Şafağı
Bir yanıt yazın