Büyü böylesi işte, eski bir sandıktan çıkar gibi,
Sessizce sızar, küflü anıların arasından.
Gözlerini kaparsın, hayaller başlar,
İlk sözlerin, ilk adımların yankılanır.
Hatırlarsın, annen elinde değnek,
Seni koştururdu bahçelerde,
Gülüşün çınlardı, tüm evrende,
Şimdi o bahçeler yok, o ev de…
Sadece sen kaldın, büyüyle baş başa.
Şimdi dağıldı her şey, toz bulutu misali,
Bir tek ninni kaldı, unutulmuş, derinde.
Kimse hatırlamaz artık o melodiyi,
Ama sen duyarsın, her gece, gizlice,
Uyurken, bir zaman tünelinde.
Bir yanıt yazın