Sanmak gibiydi çoğu zaman,
sanmak gibi duruyordu zaman
adının anlattığı, ruhun bedeni sarmasıydı,
bir rüzgar belki ama mühim olan
rüzgarın kokuyu getirmesiydi…
‘bir hayale inanmakla başlıyordu çoğu şey’
ve uyanmak için
en az bir sebep gerekiyordu
hayatın anlamı belki de bir köşede
unutulmuş bir fotoğraf,
belki de hiç yaşanmamış bir anı
saklıyordu
Umut, küllerinden doğan
bir anka kuşu misali,
belki de sadece bir yanılsama,
belki de her şeye rağmen
tutunacak tek dal.
Umut Heceleri
Bir yanıt yazın