Sabahın ilk ışığı vururken yüzüne
unutulmuş bir şarkı mırıldanır gibisin
hayatın karmaşası sinmiş sesine
bir yanı eksik, bir yanı kimsesiz
düşünceler arasında kaybolmuş gibisin
Sessizliğin ağır perdesi çökerken
hatıralar canlanır solgun teninde
dokunuşlar silinir zamanla derinden
belki de bir melodi saklıdır içinde
unutulmuş, kayıp bir ezgi gibi
Her notası bir anı şimdi
belki acı, belki tatlı bir tebessüm
kalbinin derinliklerinde gizli
bir aşkın yankısı, bir ayrılık hüznü
Teni unutan melodi yükselirken
rüzgar fısıldar geçmişin sırlarını
yalnızlık sarmalar ruhunu derinden
belki bir gün kavuşursun anılarına
zamansız bir bekleyiş, sonsuz bir umut
her notada bir özlem, bir yakarış
Artık sadece melodi kalır geriye
tenin sıcaklığı, dokunuşların izi silinir
belki de en güzeli, unutulmaktır böylece
bir şarkının nağmeleriyle sonsuza dek
yaşamak, anılarda bir tebessüm olmak
tenin unutulsa da, melodin asla.
Bir yanıt yazın