Suskun Taş

Bu şehirde bir heykel gibi dikildim,
Yalnızlığım taşlara sinmiş, eriyen.
Her bakış bir çekiç, ruhumu inciten,
Sessizliğim yankılanır, duyulmayan.
Kırgınlığım bir mermer gibi soğuk,
Yüzümde donmuş bir ifade, eski bir anıt.
Kimse bilmez içimde kopan fırtınayı,
Belki de bir gün çözülür bu buzdan ağıt,
Ama şimdilik, suskun taş, böyle kalacak.