Suskun Şairler

Bütün hatip meydanlarda gür sesiyle
Bir sen kaldın sessiz şair ey Fuzuli!
Kalemin kan ağlarken, gönlün isyan ederdi,
Kelamın deryasında inciler dökerken,
Suskunluğunda saklı nice feryat vardı.
Bütün ozanlar coşkun, sazlar şen şakrak
Bir sen kaldın kederli şair ey Nedim!
Aşkın şarabından dem vururken dizelerin,
Neşenin ardında gizli melankoli sezilir,
Gül bahçelerinde bülbül figan ederdi.
Bütün kalemler satılık, diller lal olmuş
Bir sen kaldın hür şair ey Nazım!
Zincirler vurulsa da yüreğin özgürdü,
Mısraların pranga tanımazdı.
Bütün sözler yalan, vicdanlar kör olmuş,
Bir sen kaldın dürüst şair ey Can Yücel!
Gerçeği haykırmaktan çekinmedin asla,
Sözün kılıç misali keskin, zehirli ok gibiydi,
Sahteliğe baş eğmedin hiçbir zaman,
Halkın sesi, vicdanı oldun her dem,
Yalan dünyada dürüstlüğünle parladın.
Bütün çağlar geçti, devran değişti
Bir sen kaldın ölümsüz şair.
Suskunluğunda nice anlam saklı.