Sevmek ne çetin sınavmış
Akıl öğretti bana
Evvela ben
Aynada suretime bakarak defalarca…
O uyandırdı beni safdil hayallerden
Sevilip okşanacak bir köle değilim diye…
Bu öyle bir düğümdür ki
Hem cellat olacaksın, hem mahkum…
Ve ruhunun duvarlarına çizdiğim o resim değil,
bir yangın yeri…
Ateşten doğdum ben söylene söylene
Yine ateş yakacak beni bu dünyada
Haykıra haykıra…
Benden evvelkiler de yandılar elbet,
kül olup savruldular.
Ben de aynı akıbete sürükleneceğim.
Öğrendim ki sevmek, inanmak değilmiş
Bir serapmış gözlerde büyütülen
Ve ben, o seraba kanmış bir bedevi…
Kaybettim yönümü, yolumu
Çöllerde dolanıp dururum, susuz
Bir damla sevgi dilenirim…
Gözlerim kapalı, kulaklarım tıkalı
Duymak istemem yalan sözleri
Görmek istemem sahte yüzleri
Çünkü biliyorum ki sevgi bir yanılsama
Bir oyun, bir maske
Ve ben, bu oyunda kaybeden…
Ne kadar kaçsam da kaderimden
Yine de yenik düşeceğim aşka
Yine de seveceğim bir gün
Ama bu sefer farklı olacak
Bu sefer akılla seveceğim…
Bir yanıt yazın