Ufuk çizgisinde
Bir gemi belirir gibi
Yüreğimde bir umut
Yeşerir ansızın.
Oysa biliyorum
Denizler yorgun,
Gökyüzü küskün,
Ve beklemek,
En acımasız sürgün.
Saatler birer
Kum tanesi gibi akar,
Ellerim titrek,
Gözlerim uzaklarda.
Belki bir gün gelirsin,
Belki de hiç gelmezsin.
Bu belirsizlik içinde
Savrulur dururum,
Bir yaprak misali.
Kelimeler boğazımda düğümlenir,
Sessizlik en yakın arkadaşım.
Rüyalarımda
Seninle dans ederim,
Sahilde el ele yürürüz.
Güneş tenimizi ısıtır,
Kahkahalarımız yankılanır.
Uyandığımda ise
Soğuk bir yatak,
Boş bir oda,
Ve bitmek bilmeyen
Bir bekleyiş kalır.
Belki de aşk
Bir yanılsamadır sadece,
Bir seraptır çölde.
Ama ben yine de
Umutla beklerim seni,
Su uyur, elbet bir gün
Döner kaderin çarkı.
Yüreğimde bir fısıltı:
“Gelecek…”
Denizin derinliklerinde
Saklı bir inci gibi
Gözlerin belirir aklımda.
Ellerinin sıcaklığı
Hâlâ tenimde durur gibi.
Unutmak mümkün mü seni?
Asla…
Sen benim içimde
Ebediyen yaşayacaksın.
Ve gün gelir,
Belki de bir tesadüf eseri,
Yollarımız kesişir yeniden.
O zaman anlarız ki
Beklemek boşuna değilmiş,
Aşk her şeye rağmen
Galip gelmiş.
Su uykusundan uyanır,
Gözlerin beni bulur.
Ama ya gelmezsen,
Ya bu bekleyiş
Bir ömür sürerse?
O zaman ne yaparım ben?
Kim bilir, belki de
Alışırım yalnızlığa,
Belki de unuturum seni.
Ama yine de, içimde bir yerlerde,
Umut hep var olacak,
Su asla tam olarak uyumayacak.
Bir yanıt yazın