Yabancı bir şehirdeyim, içimde bitmeyen telaş,
Ruhum eski bir şarkı, notaları kayıp bir neyde.
Hatıralar birer birer, gözlerimde yaş,
Kaybolmuş bir sevdanın izleri kalmış bende.
Bir zamanlar el ele, yürüdüğümüz o sokaklar,
Şimdi yalnızlığımın şahidi, sessiz ve derinden.
Nerede o umutlar, o tatlı heyecanlar,
Rüzgarla savrulmuş yapraklar gibi, kalbim en derinden.
Yüzümde çizgiler, geçmişin aynası sanki,
Her biri bir hikaye, anlatılmaya değer belki de.
Ama kim dinler ki bu sessiz çığlığı,
Yalnızlığın dipsiz kuyusunda, kaybolmuş bir gölge.
Yine de umut var içimde, küllenmiş bir ateş gibi,
Belki bir gün, bu karanlık aydınlığa döner.
Belki bir gün, kalbim yeniden sever,
Ve bu sonsuzluğun izleri, anlam kazanır yeniden.
Bir yanıt yazın