Toprak kokusu sinmiş yorgun ellerime,
Gece çökerken şehrin üstüne sessizce.
Yıldızlar şahit sensiz geçen saatlere,
Uykusuz gözlerim bekler bir mucize,
Yokluğunun acısı siner her nefesime.
Gecenin karanlığında kaybolur umutlarım,
Hayallerim birer birer düşer yaprak misali.
Rüzgar fısıldar adını uzak diyarlardan,
Sensiz geçen her an bir ömür sanki.
Yüreğimde bir yangın, sönmeyen bir ateş,
Gözlerim arar seni her köşe başında.
Beklemekten yoruldum, tükeniyorum yavaşça,
Gecenin sessizliği acımı daha da artırır.
Belki bir gün dönersin, bir umut ışığı belirir,
O güne kadar sürer bu sonsuz gece nöbetim.
Bir yanıt yazın