Boşver güneşi, ayı da bırak
Kentleri köyleri bırak
Sevinçleri ve umutları bırak
Kendini ve beni bırak
Evet
Beni özellikle bırak
Çünkü sis çökmüştür artık
Her yalanın paslı kokusu
Yeter sanılır maskelemeye
Ve gerçeğin çıplaklığından
Bir kaçış bahanesiyle kurtulmaya
Uzaklaşan adımların sesi
Elden ele dolaşan bir pişmanlık duygusu
Gülüşler, sözler bütün öbür boş vaatler
Hakkım var mıdır bunları söylemeye
– vardır
Gözler doluyken ve boşalırken
Yazdan kışa dönerken ve kıştan çıkarken
Ve kalpte ve zihinde
Hakkım vardır –
Çünkü en azından hayattan
Yürek taşıyan bedenler geçer
Yüklü anılar geçer
Demir bağlarla bağlı ruhlar geçer
Yalanları söyleyenleri ve dinleyenleriyle
Ve onların yalnızlıkları ve kaygılarıyla
Ve bilinmez sanılır hissizliği
Bir yabancılaşmış insanın
Oysa kesinlikle yazılmıştır
Her unutkanlık kitabında
Asıl olan sestir
Çöküştedir
Bir yanıt yazın