Sırça Tevazu

Gönüldeki yangınlar söner mi hiç hevesle?
Aşkı pazarlayanlar, sevgiyi ne bilirler!
Vicdanın sesi kısık, suskunluk bestesiyle,
Yalanlar şah olurken, doğrular hep sürgünler!
Kirlendi aynalar, yüzler başka, öz başka,
Maskeler düştükçe, suretler acıtır canı.
Hülyalar dökülürken bir bir, boşluğa,
Kim tutar ellerimden, kim anlar bu feryadı?
Riyakârlık kol gezer, merhamet kayıp şehirde,
Umutlar tükenirken, karanlık çöker sineme.
Kader ağlarını örer, çaresizlik içimde,
Kim derman olur, kim ışık tutar bu âleme?
Sırça tevazu kırılır, gururla başlar dansa,
Aşk esaret altında, sevgi sürgün diyarda.
Yüreğim kan ağlarken, kim duyar bu yası?