Kalbim, sahte bir gülüş takınır yüzüne,
Eskiz defterine çizilen umutsuz bir resim.
Yalanlar fısıldar, gerçekler pas tutar içinde,
Suskun bir kalpazan, duyguları eritir ateşte.
Her atışı bir sahtekarlık, her sesi bir oyun,
Yüzünde maskeler biriktirir, saflığı örter.
Yabancılaşır kendine, aynalara küser,
Gerçek kimliğini unutur, gölgelere karışır.
Yalnızlık bestesini çalar, en derinden,
Sessizliği bir çığlık olur, duyulmayan.
Kalpazan kalbim, acıyı altınla kaplar,
Sahte bir zenginlik sunar, gerçeği saklar.
Ve ben, bu sahteliğin içinde kaybolurum.
Sessiz Kalpazan
Bir yanıt yazın