Sessiz Çığlıklar Koridoru

Ne tuhaf, ey yalnız ruhum, ne tuhaf
Umutsuzlukta yol almak!
Bir başlangıçtan kopup gitmek,
Kaygılar gibi yersiz ve kaba.
Kapatsam gözlerimi buhranıma;
Dolaşsam ben de sessiz dehlizlerde
Ve bir akşam vakti, çaresiz
Bir köşede bulsam kendimi.
Bir köşede, karanlık ve dar…
Yapayalnızlıkta bir sığınak…
Sisli hatıraların ardından
Gelse solgun bir anı.
Doldursa içimi orada
Acı bir tebessümün sızısı.
Unutsam tadını sevincin
Bu her umuttan uzak vadi.
Konsa kırık dökük hayallerimin
Tozlu raflarına hevesler.
Hüzünlerle karışsa hisler,
Boş odalarda geçse ömür.