Sessiz Bir Feryat

Yabancı bir şehirde kaybolmuş ruhum,
Hatıralar bir nehir gibi akmakta derinden.
Yalnızlığın soğuk nefesi ensemde.
Bir zamanlar umutla yeşeren düşler,
Şimdi solgun yapraklar gibi dökülüyor.
Gözlerim uzaklara dalıp gidiyor her an,
Kalbimde dinmeyen bir hasret yangını var.
Ellerim boşlukta, tutunacak bir dal arıyor.
Sanki bir girdabın içindeyim çaresizce.
Gurbetin acımasız yüzüyle tanıştım,
Her köşe başında bir yabancılık hissi.
Ne kadar çabalasam da ait olamıyorum,
Sanki gölgeler arasında bir hayaletim.
Yüzümde sahte bir tebessüm asılı sadece.
Umutsuzluğun karanlığı sarmışken beni,
Bir ışık arıyorum yolumu aydınlatacak.
Belki bir gün bu sessiz feryadım duyulur,
Ve yeniden güneşe dönerim.
Yeniden sevinçle dolar içim,
Yeniden umutla bakarım hayata.
Belki de sadece bir düş bu,
Ama inanmak istiyorum.