Şefkat sandım tutunduğum, dikenmiş
Kanayan ellerim, kırgın bakışlarım
Çöl ortasında bir serap gibi
Kime dokunsam yangın yeri kalıyor
Kime baksam bir ömürlük pişmanlık
Ben ne kadar şefkatliysem, o kadar yalnızım
Ne kadar verirsem, o kadar tükeniyorum
Şimdi kim ağlasın bana, şefkatim tükendiğinde
Bir yanıt yazın