Eskiden bir sahaf varmış şehrin köşesinde,
Rafları tozlu, kitaplar sarı yapraklı.
Dost edinirmiş her gelen okuru,
Bilgiyle yoğrulmuş sohbetiyle,
Işık tutarmış karanlık zihinlere.
Şimdi bir AVM yükselmiş o yerde,
Parfüm kokusu sinmiş her bir köşesine.
Kitaplar değil, markalar yarışır olmuş,
Bilgi değil, indirimler cezbeder olmuş.
Sahafın yeri boş kalmış,
Hüznü sinmiş AVM’nin kalabalığına.
Nerede o eski günler?
Nerede o bilgiye susamış ruhlar?
Sahafın hüznü…
Sahaf Hüznü
Bir yanıt yazın