Yüzleşme
Yorgun bir telaş bu, içimde büyüyen,
Aynalar yabancı, silik birer suret.
Kendime rastlayamam, izlerim kayıp,
Bir hiçliğin ortasında, soluk bir niyet.
Kimdim ben, nerdeyim, bilmem ki neden.
Her yüz bir maske, her söz bir yalan,
Savrulur ruhum, sahte kahkahaların ardında.
Tutunamam hiçbir yere, kaygan zeminlerde,
Yüreğim bir yangın yeri, küllerin altında.
Ne kaldı geriye, bir avuç pişmanlık.
Sus artık vicdan,
Yeter bu azap,
Bırak beni.
Yarayı andırır tenimde, teni tenime,
Sızılarında, sessiz çığlıklarında,
Yazgım gibi seni, seni yazgıma,
Söylemesem bile, gizlediklerimde.
Ah hep içimde, hep içimde;
Keşfi andırır beni, beni kendime,
Bakışlarında, dokunuşlarında, sözlerinde.
Yine de yabancı bir şarkı dudağımda,
Sanki hiç yaşanmamış bir anı kalbimde.
Yokluğun bir nehir, akan derinde,
Varoluşum bir sır, çözülmez bilmece.
Yeniden doğuşun eşiğinde beklerim,
Yeni bir benlikle, yeni bir senle.
Belki de sadece bir hayal bu,
Ama umut, kabuk sesi gibi, içimde yankılanır.
Neden diner bu yurek atisi,
Nicin susar ruhun feryadi?
Niye diner bu arzu atesi,
Yanarim diye sasar aglarim.
Su gordugumuz son bahar yapragi,
Dertli ruzgar, yorgun bir serce,
Bir bir terk edip dunya kucagini;
Gurbette kaldi, diye aglarim.
Dinmesin dersin bu aci sarki;
Yarin elinden alacak hayat;
Butun alemi titresin feryadi;
Umutsuzlukten kararir aglarim.
Her yuzde sakli derin bir iz var;
Her beden, her sey esir-i fani;
Bu dunya, bir umutsuz diyar.
Tukenmez derdim sayar aglarim.
Gönül gözüm seni arar
Ey sevgili nerdesin
Yüreğimde hasret yanar
Hülyalı düşlerdesin
Aşkın sihrine düştüm ben
Yol bilmez bir divaneyim
Alev alev yandım ben
Sensiz nasıl güleyim
Ellerin buz, yüzün solgun
Gözlerin derya deniz
Yüreğimde açan yangın
Sönmez artık, gel gör seniz
Ey kalbim!
Yokluğa yelken açtım.
Aşk sandığın bir seraptı.
Boşlukta yankılanan bir çığlıktı sevda,
Uçsuz bucaksız bir hiçlikte kaybolan.
Ellerim uzandı, tutunamadı.
Gözlerim aradı, göremedi.
Varlığın bir hayaletten ibaretti,
Hiçliğin ta kendisiydi aslında.
Veda!
Sonsuz bir uykuya daldım.
Aşkın külleri savruldu.
Şimdi anlıyorum, aşk bir yanılgıymış meğer,
Bir gölge oyunu, bir illüzyon.
Gerçek olan yalnızlık, dipsiz bir kuyu.
Düştüm, çırpındım, kurtulamadım.
Hiçliğin soğuk nefesi ensemde,
Varlığım bir hiçliğe dönüştü.
Sonsuzluğa merhaba.
Gönül sofrasında sahte bir ziyafet,
Dudaklar bal, yürekte kin ve nefret,
Yalan aşkın yemeği, zehirli bir davet.
Bakışlar sinsi birer hançer gibi,
Sözler birer tuzak, ağ gibi,
Gülüşler sahte, maskeler takılı,
Aşk değil, bir oyun oynanır belli,
Gözyaşları dökülür gizli gizli,
Gönül viran, sevda sürgünde ebedi.
Şüpheyle yoğrulmuş, acı bir lezzet.
Biz ne zaman uzak kalsak,
Hatıralar birikir
Ve siner yalnızlığın koynuna
Sessiz bir veda türküsü
Biz ne zaman uzak kalsak,
Zaman düşer kalbimin dibine
Günde kaç kez yalanlanır ki bekleyiş ile kavuşma
Biz ne zaman uzak kalsak,
Uzak değilizdir aslında.
İçimizde solgun bir özlem kederi,
Bu hasret coğrafyası şiirle
Şimdi orda olsaydın
Adımın son hecesi gibi
Belki eylül kokardı eylül
Sen,
Hayalleri rehin bırakılmış çaresiz kaçışlara
Senine boyuna unutulmuş sen
Yalanı anısından büyük sen
Biz ne zaman uzak kalsak seni arıyoruz
Sesimizde kuru yaprak hışırtıları
Biz ne zaman uzak kalsak,
Uzak değilizdir aslında.
İçimizde solgun bir İstanbul sabahı…
Eskiden coşkun akan bir seldim,
Şimdi kurumuş bir dere yatağıyım.
Umutlarım vardı, hayaller kurardım,
Yine bir dertle savrulmaktayım.
Gönlümde biriken öfke dumanı,
Sanki volkan gibi içimde yanar.
Sessiz çığlıklarım yankılanır,
Kimse duymaz, kimse anlamaz,
Kırgın bir yankı kalır benden.
Ben seninle yanmak isterim.
Birlikte kül olmak,
Aynı rüzgarda savrulmak.
Aşk dediğin ateşten gömlek,
Giymeden bilinemez,
Yanmadan öğrenilemez.
Yandıkça çoğalırız,
Küllerimiz karışır,
Aşkımızla yeşeririz.
Nasıl da inanmıştım ben
bir ömür sürecek
sevdamızın masalına
ama nerden bilebilirdim
ki zamanın
acımasız sularında boğulup
bir yalnızlığın
koynunda kalacağımı…
Yüreğim kan revan
sensiz geçen her an
bir azap bana
Bir umut ışığı ararken
kayboldum karanlıkta
yok mu bir el uzatan
bu dipsiz kuyudan
Beklemek zordur bilirsin
belki dönersin bir gün diye
umudumu diri tutarım içimde
belki de hiç gelmezsin…
Yaralı bir kuş misali
çırpınır dururum sensiz
belki bir mucize olur
yeniden seversin beni…