Damarlarıma zerk edilen bir afyondur gece,
Morfin çiçekleri açar kanayan ruhumda.
Gerçeklik, eğreti bir elbise gibi durur üzerimde,
Soyunup fırlatırım onu, en kuytu köşeye.
Kelimelerim zehirli sarmaşık, boğar saflığı,
Ve ben, kendi yarattığım cehennemde bir şeytan.
Aşk, kanla beslenen bir vampir misali.
Morfin Çiçeği
Bir yanıt yazın