Maskeli Gerçek

Yalan, kuyruklu bir yıldız gibi parlar bazen,
Göz kamaştırır, sonra karanlıkta kaybolur hemen.
Bir saklar, bir açığa vurur, bir yaklaştırır bir iter,
Bir düşman, bir dost, bir zehir, bir panzehir denen.
Aldatır seni, kendine inandırır usulca,
Sonra gerçekler yüzüne çarpar, bir tokat gibi birden.
Kahramanlık, bir maske midir yüzlerde?
Yoksa içimizde yatan, gizli bir özge?
Hem bir yük, hem bir gurur, bir sınav…
Bazen bir kaçış, bazen göze alınacak bir hece.
Bir söyler, bir susar, bir fısıldar, bir haykırır,
Bir ışık, bir gölge, bir umut, bir çaresizlik taşır.
Yalanla örülmüş bir dünyada, hakikati ararken,
Kahramanlık, belki de sadece dürüstçe yaşamaktır.
Kendine sadık kalmak, en büyük savaş belki de…
Bir yanar, bir söner, bir alevlenir, bir küllenir,
Bir güç, bir zayıflık, bir zafer, bir yenilgi belirir.
Yalanın karanlığında kaybolan bir kahraman,
Gerçeğin aydınlığında yeniden doğar mı?
Zaman gösterir ancak.
Maskeler düşer elbet,
Gerçekler kalır geriye.
O zaman başlar her şey.