Leyla’nın Çölü

Mecnun misali düşmüşüm Leyla’nın çölüne,
Serap olur hayalin, her adımda kaybolurum.
Güneş yakar tenimi, kumlar kavurur içimi,
Susuzluğum sen, vaham sen, umudum sen.
Bu aşk bir ateşten gömlek, giydim, yanıyorum,
Küllerim savrulur rüzgârda, sana doğru uçarım.
Sen, ulaşılmaz bir yıldız, ben sana uzanan el,
Geceler boyu adını sayıklarım, mehtaba yalvarırım.
Yollar dikenli, ayaklarım kan revan,
Ama vazgeçmem senden, ey sevgili canan!
Bu çöl benim kaderim, bu hasret benim yoldaşım,
Aşkınla yanıp tutuşmak, en büyük sevdam.
Ve bu aşk, bitmeyen bir hasret, sonsuz bir çile,
Leyla’sız bu çölde bir divaneyim işte.