Gökyüzünde bir çizgi, bir anlık parıltı,
Kuyruklu yıldızın son dansı, vedası evrene.
Bin yıllık uykudan uyanmış bir hatıra,
Şimdi sonsuzluğa karışan bir toz bulutu.
Yeryüzünde yankılanan sessiz bir ağıt,
Unutulmuş bir efsane, kayıp bir rüya.
Gözlerimle uğurlarken o gizemli yolcuyu,
İçimde bir burukluk, bir ayrılık sancısı.
Zamanın kumlarında kaybolan izler,
Bir daha asla görülemeyecek bir güzellik.
Yıldızlar şahit bu hüzünlü anıya,
Gökyüzü bir mezarlık, anılar gömülü.
Ve ben, yalnız bir seyirci, hayranlık ve kederle.
Her parıltı bir umut, her kayboluş bir hüzün,
Evrenin sonsuz döngüsünde bir anlık misafir.
Bir sır gibi saklarım içimde bu görüntüyü,
Belki bir gün tekrar karşılaşırız gökyüzünde.
Yolculuğun sonsuz, hatıran kalbimde.
Yıldız tozları arasında bir melodi yankılanır,
Kuyruklu yıldızın şarkısı, evrenin derinliklerinden.
Gözlerim kapalı dinlerim o sonsuz ezgiyi,
Hayallerim kanatlanır, yıldızlara doğru uçarım.
Bir dilek tutarım, kaybolan bir yıldızın ardından,
Belki bir gün gerçekleşir, kim bilir?
Bu gece gökyüzü benimle birlikte ağlar,
Kuyruklu yıldızın ardından, bir veda türküsü söyler.
Ve ben, bu melankolik gecede kaybolurum,
Yıldızların altında, kuyruklu yıldızın hatırasıyla.
Gecenin sessizliğinde bir fısıltı duyarım,
Kuyruklu yıldızın son sözleri, evrene veda busesi.
Kalbimde bir sızı, gözlerimde yaşlar,
Umutla karışık bir keder, sonsuz bir boşluk.
Ama bilirim ki, her son yeni bir başlangıçtır,
Ve kuyruklu yıldız, yeni bir yolculuğa çıkmıştır.
Güle güle sevgili yolcu, ışığın yolunu aydınlatsın,
Ve hatıran, sonsuza dek parlasın gökyüzünde.
Bir yanıt yazın