Külrengi Aşklar Çağı

desen ki kalbin bir kuyu
yosun kokulu yalanların girdabı
desen ki aşktan kaçan o son gemi
en dürüstü en yalancısı en çaresizi
seni terk etmiş olsun
sen ki paslı bir çivi gibi duvarda duruyorsun
aldırmadığın acımasız bir boşluğun ortasında o
bildiğin çaresizliğin ellerinden tutmuşsun
desen ki unutulmuşsun
gözyaşları paslı bir nehir gibi akıp geçiyor
modern aşklara direniyorsun
birkaç kırık kalp çoktan gitti
şimdi seni artık karanlıkta bir kabus çekiyor
unutulduğun unutulmadığın bilinmediğin bir kabus
birkaç kırık kalp derken sigara bitti
sen yanmaya başladığın zaman
paslı bir çivi gibi duvarda
kendini hiç ait hissetmeyeceksin
keyif senin
istersen kaderini sahte gülüşlerle bir tut
ellerini dizine vur
gurur nefret öfke diyerek
savrul
birkaç kırık kalp istersen kül tablası gibi
nasıl ki unutulmuşsun
sön
ve bitir sevdanı.