Uykusuz gözlerde bir akşam daha,
Silindi gitti yıldızlar yavaşça.
İçimde bir hüzün, bir veda,
Yarın bambaşka bir telaş,
Dünden kalan bir acı telaş,
Kader böyle yazmış, bir ne fayda.
Umutsuz değildim aslında,
Sadece yorgun ve bir o kadar hasta,
Ruhumun derinliklerinde bir yara.
Karanlık çökerken gecenin koynuna,
Rüyalarım kaçar, kaybolur boşluğa,
Yalancı sabahlar, sahte gülüşler,
Belki bir gün diner bu bitmeyen hasret,
Belki bir gün gerçek olur bütün dilekler.
Şimdi sadece suskun bir bekleyiş,
Umudun peşinden gitmek de bir çeşit direniş,
Çünkü güneş doğacak yine her şeye rağmen,
Aydınlık yakındır, inan buna derinden.
Yarın bambaşka olacak, biliyorum içten.
Yeniden doğacak o masumiyet,
Yüzümde belirecek bir tebessüm.
Bir yanıt yazın