Kök Salmanın Hüznü

Apartman boşluğunda
saksı ustaları
tek bir çiçeği büyütecek kadar
azaltınca toprağı
çiçek değil
yalnızlıktır açan
Daha da karartır her sabah
kentin balkonlarını
annemin sesiyle
radyonun içinde dönen
spikerin dilindeki
yalnızlığı
Ne çok sevinirim bilseniz
bir solucan
avucuma girerde
parmaklarımın arasındaki çizgilerde
yeni bir bahara
uyansa