Nerede baksam buzdan bir rüya, ey kış bahçesi,
Sen misin yoksa aynadaki solgun yansıması?
Hani her yaprağın bir fısıltıydı, bir eski anı,
Hani dallarında saklıydı geçen yazın şarkısı?
Hani kuş sesleri yankılanırdı tenhalığında,
Şimdi sessiz bir bekleyiş, toprağa düşen kar tanesi.
Söyle, hatırında kaldı mı o ilk yeşilin rengi?
Nerede o güneşin sıcaklığı, kaybolan hevesi.
Yok mudur sende bir umut, baharın müjdesi?
Yeniden yeşermek için bir nefes, bir damla su sesi.
Belki de bu beyaz örtü, bir yeniden doğuşun habercisi,
Saklıyor içinde, geleceğe dair bir sır perdesi,
Bekliyor sabırla, baharın ilk nefesini.
Kış Bahçesi
Bir yanıt yazın