Kırık Salıncak

Şimdi uzak bir anı bahçesi,
Oyunlar yarım, düşler silik;
Rüzgarla döner eski bir çelik,
Paslı zincirlerde çocuk nefesi.

Gözleri arar kayıp bir sesi,
Uçuşan etekler, gülüşler nerede?
Bir zamanlar yeşeren bu yerde
Şimdi solgun bir hatıra hevesi.

Salıncak sallanır kendi kendine,
Zamandan bir iz, acı bir veda;
Büyüdükçe düşeriz toprağa.

Gönlümde saklı kalan düş gibi,
Salıncak durmadan sallanır boşlukta.
Hayatın hüznü saklıdır burada,
Eski bir çocukluk gibi.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir