Hayat, bozuk bir plak gibi takılır kalır bazen,
Aynı nakaratı tekrarlar durur acılar.
Sözcükler yetim, cümleler öksüz,
Anlam firar eder, geriye tortusu kalır.
Ben, bu kakafoninin ortasında bir dilsiz,
Suskunluğum çığlık, bakışlarım isyan.
Küçük İskender’in kanayan mısraları gibi,
Ruhum kan revan içinde, şiirim paramparça.
Kırık Plak
Bir yanıt yazın