Yoruldum artık bu sessiz oyundan,
Yüzüme düşen yalanlardan,
Umutsuzlukla yeşeren
O sahte baharlardan.
Ne kadar da çabalasam nafile,
Rüzgarım hep tersine eser,
Kalbim bir göçmen kuşu misali,
Yurtsuz ve kimsesiz,
Beklemekten yorgun düşer.
Susmak en güzel cevap belki de,
Her söze bir anlam yüklemekten,
Kırgınlık mevsiminde
Sadece beklemek.
Bir gün geçer,
Belki de hiç…
Kim bilir?
Kırgınlık Mevsimi
Bir yanıt yazın