Kent Uykusu

Çatıların üstünde bir yangın sesi,
Yüzümde şehrin neon ışığı.
Kalabalıkların karmaşıklığı,
Ruhumda bitmeyen bir hevesi.
Duygular pas tutmuş,
Aşk yalan bir masal,
Gülüşler sahte artık.
Uyandım bir sabah ki şehrin ortasında,
Sanki taş yığını bir rüyadayım.
Ne bir ses, ne bir nefes var odamda,
İçimde bir sonsuz boşluktayım.
Gökyüzü sanki bir kara perde olmuş,
Umutlarım bir bir yere serilmiş,
Ben ise bu beton yığınının altında kayıp biriyim.