Kendine Yabancı

Huzurdur özünde
Tüm telaşların neticesi
Her an aynı boşluğu büyütür
Bekleyiş
Bakma şehir sesidir rüyama dolan
Eğilmektedir gece gündüz
Omuzlarım isyan etmektedir ağırlığından
Aklımda
Yalan yanlış anılar canlanmaktadır
Evet denizde bir damla çaresizliği var her birinin
Ama kuruyup gidecek bir şey değildi bu karmaşa…
Sen bir şarkı oluyorsun bazen
Bazen bir koku
Eskiden sevdiğim
Sen bir oyun oluyorsun bazen
Durup dururken canımı acıtan
Sen bir çift göz oluyorsun bazen
Bir tek anıyı bile hatırlayamayan
Herkes unutuyor beni
Sesim kısılıyor
Ve kanıyor en derin yerinden
Ellerim bağlanıyor
Hayattan
Herkes beni unutuyor
Yalnızlığım ki,her yerdeyim
Kendimle
Bazen ben bile uğramıyorum
Asıl gelmeyince gelen
Bir unutuluş hissi gibi
Hayallerim yıkılıyor sonra
Başka renklere boyanacakmış süsü veriyor
Tozlu anılarımın pişmanlığına
Yüzüme gölgeler düşüyor
Hak edilmiş bir geceden
Herkes beni unutuyor
Uğradıklarında anlıyorum
Görmezden geliyorlar
Yol uzun vakit kalmıyor bana
Ayaküstü kalbimi kırıp gidiyorlar
Ağzımda kendi sessizliğim birikiyor
İçin için bir acı tadı
İçin bu kayıplar içinizden geldiği gibi
Üzülmeniz için.