Kayıp Pusula

Yolun seni çağırdığı kadar yorgunsun,
Adımların tükendiği kadar ıssız.
Umutların yeşerdiği kadar kırılgan,
Gözlerinin aradığı kadar kayıpsın.
Hatırladığın kadar gerçeksin,
Unuttukların kadar sahte.
Ne yöne eserse essin rüzgar,
Kalbinin fısıltısıdır rehberin.
Geçmişi bir yük sayma,
Geçtiğin kadar derinleşir ruhun.

Ne kadar yürürsen yürü,
Aradığın kadardır varışın.
Yeniden doğabildiğin kadar özgürsün,
Terk ettiğin kadar hafifleyeceksin.
Sakın bitti sanma yolculuğu,
Bıraktığın kadar geri döneceksin.

Güneşin batışındadır gecenin sana verdiği sükunet,
Ve iç sesine kulak verdiğin kadar yakınsın gerçeğe.
Bir gün kaybolursan eğer,
Bırak yıldızlar sana yol gösterdiği kadar güvensin.
Denizin derinliğindedir cevapsız soruların,
Ve sorduğun kadar aydınlanırsın.

Unutma toprağın seni beslediği kadar güçlüsün,
Suyun seni temizlediği kadar arı.
Kendini yalnız hissettiğin kadar güçlüsün,
Ve hayal kurduğun kadar sınırsız.
Kendini sevdiğin kadar bütünsün.
İşte budur yolculuk!
İşte budur arayış, bunu hatırladığın kadar bulursun,
Bunu unuttuğunda attığın her adım kadar yorulursun.
Ve kendini unuttuğun kadar çabuk kaybolursun.