Karanlıkta Yeşeren Orkide

Gece çökerken şehrin üstüne bir perde gibi,
Yüksek binaların gölgesi uzar kaldırımlarda.
Issız sokaklarda yankılanır yalnız adımlarım,
Kalabalığın içinde kaybolmuş bir yabancıyım.
Gökyüzünde parıldayan yıldızlar birer fener olur,
Yolumu aydınlatır karanlıkta, sessizce rehberlik eder.
Ruhumda biriken hüzün, derin bir kuyu gibi,
İçine düşerim, kaybolurum, çıkış yolu ararım.

Bir orkide yeşerir karanlıkta, mucize gibi,
Kökleri toprağa değil, umuda tutunur.
Yaprakları gecenin siyahına bürünmüş,
Güzelliğiyle büyüler, karanlığı aydınlatır.
Ben o orkideyim, karanlıkta yeşeren,
Zorluklara direnen, umudunu kaybetmeyen.
Gözyaşlarımla sularım hayallerimi,
Geleceğe umutla bakarım, aydınlık günlere.

Sessizlik…

Şehrin neon ışıkları gözlerimi kamaştırır,
Her ışık bir anı, her gölge bir pişmanlık.
Geçmişin izleri silinmez yüzümden,
Gelecek belirsiz, sis perdesi ardında saklı.
Yüreğimde biriken acılar birer birer fısıldar,
Unutma, affet, devam et, derler.
Karanlıkta yeşeren orkide gibi,
Ben de yeniden doğarım her gece.
Umut çiçekleri açar içimde,
Geleceğe doğru uzanırım, karanlığı aşarım.

Yıldızlar kayar gökyüzünde dilekler tutarım,
Aydınlık sabahlara uyanmak için dua ederim.
Ruhumdaki orkide güçlenir, büyür,
Karanlığa meydan okur, ışığını saçar.
Ben o orkideyim, karanlıkta direnen,
Umutla yeşeren, hayata tutunan.
Gözlerimde parlayan ışık, geleceğe umut,
Kalbimdeki sevgi, sonsuz bir inanç.

Gece sona erer, güneş doğar usulca,
Şehir uyanır, hayat yeniden başlar.
Karanlıkta yeşeren orkide,
Güneşin ışığıyla daha da parlar.
Ben o orkideyim, aydınlığa kavuşan,
Umudunu hiç kaybetmeyen.

Ve karanlıkta yeşeren orkide,
Bir umut çiçeği olur,
Hayata tutunur.