Yüreğin yüküyle çöken omuzlara yaslan,
Sessizliğin hüküm sürdüğü o demlerde,
Bir umut kırıntısı arar gözlerin,
Kaybolmuş bir şehrin enkazında,
Yeniden doğuşun şarkısını fısıldar.
Sonsuz bir boşlukta,
Yalnızlığın soğuk nefesi,
Ruhunu okşar usulca.
Kırık dökük hayallerin gölgesinde,
Yükselen feryatlar yankılanır derinden,
Her bir çığlıkta bir parça sen,
Savrulur gider bilinmezliğe,
Bir yaprak misali rüzgarın önünde,
Acının pençesinde kıvranırken,
Sabrın sinesine sığınır çaresizce.
Bir yanıt yazın